Tom Pidcock weet na tweede en derde plek de Amstel Gold Race te winnen

Alleen het hoogste trapje van het podium van de Amstel Gold Race kende hij tot de 58e editie van de Nederlandse klassiekers nog niet. Tom Pidcock is er na een tweede en derde plek eindelijk in geslaagd om de Amstel Gold Race op zijn naam te schrijven. De Brit toonde zich in een sprint van vier de snelste.

Wereldkampioen Mathieu van der Poel startte als de grote favoriet in zijn thuisland. Na eerdere overtuigende zeges in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix waren alle ogen op ‘MVDP’ gericht. “Op de Kluisberg draaide Mathieu met de eersten omhoog, maar daar kwam niet zijn verwachtte versnelling. Toen hij op de Keutenberg niet met de eersten mee ging, was het voor ons wel duidelijk dat hij niet een superdag had zoals de afgelopen twee zondagen. Al bleef ik altijd nog wel een beetje rekening houden met hem”, vertelde Tiesj Benoot die net als in 2022 als derde eindigde.

Toch was Benoot dit keer meer teleurgesteld. “Twee jaar geleden geloofde ik nauwelijks in een overwinning. Nu zat ik er een stuk dichterbij. Daardoor is het gevoel ook anders.”

Na de Keutenberg op 27 kilometer van de finish ontstond een groep van twaalf renners zonder topfavoriet Mathieu van der Poel. “Ik had geen superbenen. Al ben ik ook realistisch genoeg om te beseffen dat ik niet alles kan winnen. Ik had niet de benen om alles dicht te rijden. We hielden nadien wel nog het tempo hoog en ik hoopte dat we nog zouden terugkomen, maar de koplopers reden vooraan voor een reden. Zij waren gewoon de sterkste”, zei Van der Poel na afloop.

Liefst elf ploegen waren in deze eerste groep vertegenwoordigd waardoor er van een georganiseerde achtervolging niet echt sprake was. Voorbij de Geulhemmerberg op de smalle wegen richting Maastricht ontstond vervolgens een kopgroep van vier renners die tot het einde stand wist te houden.

Thomas Pidcock, Marc Hirschi, Tiesj Benoot en Mauri Vansevenant kregen een voorsprong van zo’n vijftien seconden, maar bleven steeds in het zicht van hun achtervolgers. Ondanks aanvallen van Benoot en Pidcock werd het een sprint voor de zege, waarin de Brit van INEOS Grenadiers zich overtuigend de beste toonde.

“De zege voelt enorm goed, want het is een moeilijk begin van 2024 geweest”, vertelt Pidcock die het WK veldrijden liet schieten om er in de eerste voorjaarsklassiekers al te staan. Toen hij ook nog eens zwaar ten val kwam bij de verkenning van de eerste rit van de Ronde van het Baskenland dreigde het hele voorjaar van de olympisch kampioen mountainbike om zeep te zijn.

“Gelukkig had ik geen breuken. Daarom besloot ik vorige week Parijs-Roubaix te rijden. Niet om een uitslag te rijden, maar ik had die wedstrijd nodig om in de Amstel Gold Race goed te zijn. Op de kasseien deed het veel pijn, maar dat geeft niks. Mijn handen na Parijs-Roubaix zagen er ook echt slecht uit. Deze week kon ik door de schouderpijn nauwelijks sprinten en door mijn pijnlijke handen mijn stuur zelfs niet vasthouden. Al die ellende ben ik nu vergeten. Ja, deze zege in de Amstel Gold Race betekent veel voor mij. Na een tweede en derde plek weet ik nu eindelijk wat het is om hier te winnen.”