MARIANNE VOS WINT EINDELIJK

    MARIANNE VOS WINT 'EINDELIJK' DE AMSTEL GOLD RACE

    Met een ferme eindsprint bekroonde ze een van de weinige lege plekken op haar rijke palmares. Op de cauberg was ze al Europees kampioene (2006) en wereldkampioene (2012) geworden, maar de Amstel Gold Race had ze nog nooit op haar naam geschreven. Op haar 33ste jaar in de nieuwe omgeving van Jumbo-Visma wist ze 'eindelijk' Nederlands enige klassieker op haar naam te schrijven.

    “Het voelt niet alsof ik een lege plek op mijn palmares moest invullen. Ik wilde gewoon een goede wedstrijd rijden en proberen voor de overwinning mee te strijden”, vertelde Marianne Vos na afloop. “Het was allang voor de laatste beklimming van de Cauberg een zware koers. Op het moment dat Kasia Niewiadoma en Elisa Longo Borghini daar wegreden, vreesde ik dat de wedstrijd was beslist. Als die twee goed hadden samengewerkt dan hadden we voor de derde plek gesprint. Gelukkig reden zij niet vol door en had ik ondanks zere benen nog een goede sprint in mijn benen. Natuurlijk is het mooi om weer op de plek te winnen waar ik negen jaar geleden de wereldtitel veroverde.”

    De tweede plaats was voor Demi Vollering van Team SD Worx. Zij kwam een halve fietslengte te kort op Vos. “In de Brabantse Pijl werd ik vier dagen eerder ook tweede”, aldus Vollering. “Toen voelde die plek als een nederlaag. Nu voelt het meer als een overwinning. Het is geen schande om de sprint te verliezen van Marianne Vos. En in de Amstel Gold Race op een podium staan met Marianne Vos en Annemiek van Vleuten maakt me trots.”

    Annemiek van Vleuten kon ook leven met haar derde plek. Zij probeerde op de Cauberg nog een kloof te slaan. “Maar ik had niet de benen die ik twee weken geleden in de Ronde van Vlaanderen had”, was van Vleuten eerlijk.

    Met Vos, Vollering en Van Vleuten kleurde het podium van de Amstel Gold Race helemaal Nederlands.