Michal Kwiatkowski wint zijn tweede Amstel Gold Race na fotofinish

Het was een déjà-vu van twaalf maanden eerder. Opnieuw was er voorbij de streep van de Amstel Gold Race minutenlang grote onduidelijkheid wie de winnaar was. Met het blote oog was het verschil nauwelijks zichtbaar, maar op de officiële finishfoto werd duidelijk dat Michal Kwiatkowski zijn voorwiel net iets eerder dan Benoît Cosnefroy over de finishlijn duwde. Voor de Pool van INEOS-Grenadiers was het zijn tweede overwinning in de Amstel Gold Race.

Met zes top-tien klasseringen in de afgelopen tien jaar is duidelijk dat Kwiatkowski een grote voorliefde voor Nederlands enige klassieker heeft. Als wereldkampioen zegevierde hij al in 2015 en twee jaar later werd hij in een rechtstreekse sprint met de hedendaagse Mister Amstel Gold Race, Philippe Gilbert, tweede. Daarna richtte hij zich meer op het klimwerk binnen zijn Britse ploeg om uiteindelijk vorig jaar weer de nadruk te leggen op het klassieke werk. Die terugkeer naar zijn oude specialiteit werd op de finishlijn in Berg en Terblijt verzilverd met de zege.

Vorig jaar duurde het minutenlang voordat de jury het minieme verschil tussen Wout van Aert en Thomas Pidcock kon waarnemen. En ook ditmaal moest de jury lang in conclaaf en riep de aankomstrechter van de KNWU zelfs verkeerd Cosnefroy om tot winnaar.

“Ik had na de finish geen enkel idee wie had gewonnen”, zei Kwiatkowski op de persconferentie. “Toen Benoit Cosnefroy voorbij de streep begon te juichen dacht ik dat ik verloren had. Natuurlijk overheerste de teleurstelling, maar ergens wilde ik het eerst ook officieel bevestigd zien. De rollercoaster van emoties was enorm toen een paar minuten later werd omgeroepen dat ik toch de winnaar was.”

Daarmee kreeg de ploeg die de 56e editie van de Amstel Gold Race hard maakte ook de overwinning. INEOS-Grenadiers nam het initiatief in de wedstrijd en probeerde hun collectief uit te spelen en daarmee vooral superfavoriet Mathieu van der Poel te slopen. In de uiteindelijke kopgroep van twaalf renners met o.a. Mathieu van der Poel was de Britse ploeg dan ook sterk vertegenwoordigd met twee renners: Michal Kwiatkowski en Thomas Pidcock.

Op 14 kilometer van de streep richting de Geulhemmerberg sprongen Kwiatkowski en Cosnefroy weg. “Ik miste daar net een bocht, waardoor ik niet kon reageren op die demarrage”, zei de uiteindelijke nummer drie Tiesj Benoot na afloop balend. “Ik reed een sterke wedstrijd. Toen de twee waren ontsnapt, ontregelde Pidcock heel goed de achtervolging. Daarom begrepen we al snel dat we voor de derde plek koersten.”

Voor de Fransman Cosnefroy waren de druiven het zuurst. Hij dacht enkele minuten dat hij de Amstel Gold Race had gewonnen, maar moest later na het uitvoerig bestuderen van de finishfoto toch een nederlaag incasseren. “Natuurlijk overheerste in eerste instantie de teleurstelling, maar achteraf ben ik vooral heel trots op de wedstrijd die ik heb gereden”, zei Cosnefroy. “Ik ben nog nooit zo dicht bij zo’n grote zege geweest, dus dit geeft me wel veel moraal voor de komende wedstrijden.”

Kwiatkowski was vooral blij dat hij het vele werk van zijn teamgenoten in de Limburgse heuvels kon belonen met de overwinning: “In de ontsnapping met Cosnefroy hoefde ik niet het meeste werk te doen, omdat ik Pidcock nog altijd in de achtervolgende groep had. Ik wist dat er in deze finishstraat altijd wat tegenwind staat. Daardoor wilde ik de sprint niet te vroeg inzetten. Het was nu Cosnefroy die aanging, maar toen ik naast hem kwam kon hij ook nog eens versnellen. Op de streep had ik echt geen idee wie van ons tweeën had gewonnen. Gelukkig kwam die bevestiging enkele minuten later alsnog.”